Ο Ιερός Ναός του Αγίου ΑθανασίουΞεχωριστή θέση στὰ δεδομένα καὶ ἀξιοποιήσιμα στοιχεῖα θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ καὶ μὲ δυνατότητες καὶ προοπτικές ἀνάπτυξης σὲ πολλαπλά ἐπίπεδα παρουσιάζει τὸ ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὸ Ἁγίασμα τοῦ δήμου Τσοτυλίου, ἕδρα τοῦ ὁμώνυμου δημοτικοῦ διαμερίσματος, ποὺ ὀφείλει τὸ ὄνομά του στὸ γεγονός αὐτό, τὴν ὕπαρξι τοῦ ἁγιάσματος τοῦ Ἁγίου σ᾿ αυτό τὸ χῶρο.
Δὲν ὑπάρχουν συγκεκριμένες γραπτές πληροφορίες γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο προέκυψε τὸ ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὸ συγκεκριμένο χῶρο.
Λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν τὴν παράδοσι σχετικὰ μὲ τὸ αγίασμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Δρυοβούνου, κατὰ τὴν ὁποία τὸ ἁγίασμά του ἀνέβλυσε μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἁγίου ὅταν πέρασε και στάθηκε στὸν τόπο ἐκεῖνο (μάλιστα ὅταν διεκόπη ἡ λειτουργία τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς τὸ ἁγίασμα στέρεψε γιὰ νὰ ἀναβλύσῃ καὶ πάλι μὲ τὴν ἐπαναλειτουργία της), μποροῦμε μὲ βεβαιότητα νὰ εἰκάσωμε ὅτι τὸ ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὸ Ἁγίασμα Βοΐου, ποὺ ὀφείλει τὸ ὄνομά του στὴν ὕπαρξι αὐτοῦ τοῦ ἁγιάσματος, προέκυψε κατὰ τὸ πέρασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου ἀπὸ τὴν περιοχή μας καὶ τὸ συγκεκριμένο τόπο στὸ ταξίδι του ἀπὸ τὴ Ρώμη πρὸς τὴ Σαρδικὴ (σημερινὴ Σόφια τῆς Βουλγαρίας) προκειμένου νὰ λάβῃ μέρος στὴν ὀμώνυμη σύνοδο*, στὸν ἀγῶνα του κατὰ τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ἡ αἴγλη μὲ τὴν ὁποία τὸ περιβάλλει ὁ λαὸς πρέπει μάλλον νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι τὸ παλαιότερο καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ ὑπόθεσίς μας μάλλον εἶναι ὀρθή.
Σύμφωνα μὲ τὴν ζῶσα ἔτι παράδοσι, ἀνηγέρθη κατὰ τοὺς νεωτέρους χρόνους σὲ αὐτὸν τὸν χῶρο μικρὸς τὸ μὲγεθος Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ἀπὸ τὸν Ἀθανάσιο Ἀραϊὰ, κατόπιν ὁράματος, καθ’ ὅ τοῦ ὑπεδείχθη τὸ σημεῖο ὅπου καὶ βρῆκε τὴν ἱερὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καὶ τὴν πηγὴ τοῦ Ἁγιάσματος.
Ἐκεῖνος ὁ μικρὸς Ἱερὸς Ναὸς ὑπῆρχε μέχρι τῆς κατὰ τὸ ἔτος 1914 ἀνεγέρσεως τοῦ παρόντος μετὰ τοῦ παρακειμένου ξενῶνος καὶ τοῦ (παλαιοῦ) κτίσματος τοῦ Ἁγιάσματος, διὰ χρημάτων τὰ ὁποῖα προῆλθον ἀπὸ τὴν ἐκποίησι τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ξενῶνος, δωρεᾶς τοῦ ἀδελφάτου τῶν ἐκεὶ παρεπιδημούντων κατοίκων τοῦ χωριοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπωλήθη ἀπὸ τὴν τότε ἐκκλησιαστικὴ ἐπιτροπὴ πρὶν κατασχεθῇ ἀπὸ τὸ καθεστὼς τῶν Νεοτούρκων.
Τὸ Ἁγίασμα (Ἁγιονέρι) πηγάζει ἀπὸ ὁρισμένο σημεῖο τοῦ ἐσωτερικοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ ὁδηγεῖται διὰ συγκεκριμένου ἀγωγοῦ στὸν παρακείμενο ναΐσκο ἐκ τοῦ ὁποίου καὶ τὸ ἀποκομίζουν οἱ πιστοὶ.
Στὸ βιβλίο της «ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΑΓΙΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» (Εκδόσεις Μύρτος Αθήνα 2005) στὴ σελίδα 88 καὶ στὸ λῆμμα
« ΚΟΖΑΝΗ Το «Αγίασμα» Αγίου Αθανασίου στην Κοζάνη» ἡ Σοφία Σουλὴ γράφει: «Σε μια μαγευτική τοποθεσία έξω από το χωριό συναντάμε τον ναό του Αγίου Αθανασίου από τα θεμέλια του οποίου αναβλύζει ιαματικό νερό με σπάνιες θαυματουργές ιδιότητες, από το οποίο πήρε το όνομά του το χωριό. Οι γεροντότεροι λένε ότι η πηγή του αγιάσματος είναι παλιότερη κι από τον ναό και από τον οικισμό ακόμα. Στις 2 Μαΐου γίνεται μεγάλη θρησκευτική γιορτή και οι πιστοί συρρέουν με κατάνυξη από τα κοντινά χωριά και από άλλα μέρη της Κοζάνης. Αλλά και όλο το χρόνο προσκυνητές πηγαίνουν για να προσευχηθούν και να πάρουν το αγιασμένο νερό που έδωσε το όνομά του στο χωριό».
Τὸ πανηγῦρι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ στὶς 2 Μαΐου κάθε χρόνο εἶναι ξεχωριστὸ γιὰ τὸ λόγο ὅτι προσέρχονται στὴ χάρι τοῦ Ἁγίου προσκυνητὲς ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς μέχρι τὶς ἐσχατιὲς τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας. Πλὴν ὅμως καὶ καθημερινὰ δὲν λείπουν οἱ εὐσεβεῖς ἐκεῖνοι χριστιανοὶ πού ἔρχονται ἀπ’ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα, νὰ ἀνάψουν τὸ κερί τους μπροστὰ στὴν εἰκόνα του, νἀ ἀφήσουν τὸ λαδάκι προσφορὰ στὴ χάρι του καὶ νὰ πάρουν τὸ ἁγίασμά του, εὐλογία γιὰ τὴν οἰκογένειά τους.
Πλῆθος εἶναι οἱ μαρτυρίες θαυματουργικῶν ἐπεμβάσεων καὶ θεραπειῶν καὶ πολὺ ζωντανὲς οἱ μνῆμες τῶν παλαιοτέρων ποὺ ἔχουν δημιουργήσει τὴν παράδοσι τῆς «Λατόριστας», ὅπως εἶναι καὶ τὸ παλαιὸ ὄνομα τοῦ οἰκισμοῦ, στὶς συνειδήσεις τους
Τὸ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ (Ε.Π.Π.Ι) «ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»» μὲ ἐπίκεντρο τὸ ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου ἀποσκοπεῖ στὴν ἀνάπτυξι τοῦ κτιριακοῦ συγκροτήματός του καὶ τοῦ περιβάλλοντος χώρου του καὶ τὴν ἀνάδειξί του σὲ κέντρο πολιτισμοῦ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τοῦ Ἄνω Βοΐου, ὑπόδειγμα περιβαλλοντικῆς ἀνάπτυξης καὶ πραγματικὸ «πάρκο Ἑλληνικοῦ Ὀρθοδόξου Πολιτισμοῦ» τὸ κυριότερο δὲ, μοχλὸ ἀναπτύξεως γιὰ τὸν πολύπαθο αὐτὸ τόπο.
Ἱερεύς Σπυρίδων. Ε. Ἀθανασιάδης, ἐφημέριος τοῦ Ἁγιάσματος.
• * Ἡ τοπική σύνοδος Σαρδικῆς συνεκλήθη στὴ Σαρδικὴ, τὴ σημερινὴ Σόφια τῆς Βουλγαρίας, τὸ ἔτος 343 καὶ ἐξέδωσε 21 κανόνες.
Αναδημοσίευση από το Φόρουμ του Αγιάσματος του Αγίου Αθανασίου
Δὲν ὑπάρχουν συγκεκριμένες γραπτές πληροφορίες γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο προέκυψε τὸ ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὸ συγκεκριμένο χῶρο.
Λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν τὴν παράδοσι σχετικὰ μὲ τὸ αγίασμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Δρυοβούνου, κατὰ τὴν ὁποία τὸ ἁγίασμά του ἀνέβλυσε μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἁγίου ὅταν πέρασε και στάθηκε στὸν τόπο ἐκεῖνο (μάλιστα ὅταν διεκόπη ἡ λειτουργία τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς τὸ ἁγίασμα στέρεψε γιὰ νὰ ἀναβλύσῃ καὶ πάλι μὲ τὴν ἐπαναλειτουργία της), μποροῦμε μὲ βεβαιότητα νὰ εἰκάσωμε ὅτι τὸ ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὸ Ἁγίασμα Βοΐου, ποὺ ὀφείλει τὸ ὄνομά του στὴν ὕπαρξι αὐτοῦ τοῦ ἁγιάσματος, προέκυψε κατὰ τὸ πέρασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου ἀπὸ τὴν περιοχή μας καὶ τὸ συγκεκριμένο τόπο στὸ ταξίδι του ἀπὸ τὴ Ρώμη πρὸς τὴ Σαρδικὴ (σημερινὴ Σόφια τῆς Βουλγαρίας) προκειμένου νὰ λάβῃ μέρος στὴν ὀμώνυμη σύνοδο*, στὸν ἀγῶνα του κατὰ τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ἡ αἴγλη μὲ τὴν ὁποία τὸ περιβάλλει ὁ λαὸς πρέπει μάλλον νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι τὸ παλαιότερο καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ ὑπόθεσίς μας μάλλον εἶναι ὀρθή.
Σύμφωνα μὲ τὴν ζῶσα ἔτι παράδοσι, ἀνηγέρθη κατὰ τοὺς νεωτέρους χρόνους σὲ αὐτὸν τὸν χῶρο μικρὸς τὸ μὲγεθος Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ἀπὸ τὸν Ἀθανάσιο Ἀραϊὰ, κατόπιν ὁράματος, καθ’ ὅ τοῦ ὑπεδείχθη τὸ σημεῖο ὅπου καὶ βρῆκε τὴν ἱερὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καὶ τὴν πηγὴ τοῦ Ἁγιάσματος.
Ἐκεῖνος ὁ μικρὸς Ἱερὸς Ναὸς ὑπῆρχε μέχρι τῆς κατὰ τὸ ἔτος 1914 ἀνεγέρσεως τοῦ παρόντος μετὰ τοῦ παρακειμένου ξενῶνος καὶ τοῦ (παλαιοῦ) κτίσματος τοῦ Ἁγιάσματος, διὰ χρημάτων τὰ ὁποῖα προῆλθον ἀπὸ τὴν ἐκποίησι τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ξενῶνος, δωρεᾶς τοῦ ἀδελφάτου τῶν ἐκεὶ παρεπιδημούντων κατοίκων τοῦ χωριοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπωλήθη ἀπὸ τὴν τότε ἐκκλησιαστικὴ ἐπιτροπὴ πρὶν κατασχεθῇ ἀπὸ τὸ καθεστὼς τῶν Νεοτούρκων.
Τὸ Ἁγίασμα (Ἁγιονέρι) πηγάζει ἀπὸ ὁρισμένο σημεῖο τοῦ ἐσωτερικοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ ὁδηγεῖται διὰ συγκεκριμένου ἀγωγοῦ στὸν παρακείμενο ναΐσκο ἐκ τοῦ ὁποίου καὶ τὸ ἀποκομίζουν οἱ πιστοὶ.
« ΚΟΖΑΝΗ Το «Αγίασμα» Αγίου Αθανασίου στην Κοζάνη» ἡ Σοφία Σουλὴ γράφει: «Σε μια μαγευτική τοποθεσία έξω από το χωριό συναντάμε τον ναό του Αγίου Αθανασίου από τα θεμέλια του οποίου αναβλύζει ιαματικό νερό με σπάνιες θαυματουργές ιδιότητες, από το οποίο πήρε το όνομά του το χωριό. Οι γεροντότεροι λένε ότι η πηγή του αγιάσματος είναι παλιότερη κι από τον ναό και από τον οικισμό ακόμα. Στις 2 Μαΐου γίνεται μεγάλη θρησκευτική γιορτή και οι πιστοί συρρέουν με κατάνυξη από τα κοντινά χωριά και από άλλα μέρη της Κοζάνης. Αλλά και όλο το χρόνο προσκυνητές πηγαίνουν για να προσευχηθούν και να πάρουν το αγιασμένο νερό που έδωσε το όνομά του στο χωριό».
Τὸ πανηγῦρι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ στὶς 2 Μαΐου κάθε χρόνο εἶναι ξεχωριστὸ γιὰ τὸ λόγο ὅτι προσέρχονται στὴ χάρι τοῦ Ἁγίου προσκυνητὲς ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς μέχρι τὶς ἐσχατιὲς τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας. Πλὴν ὅμως καὶ καθημερινὰ δὲν λείπουν οἱ εὐσεβεῖς ἐκεῖνοι χριστιανοὶ πού ἔρχονται ἀπ’ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα, νὰ ἀνάψουν τὸ κερί τους μπροστὰ στὴν εἰκόνα του, νἀ ἀφήσουν τὸ λαδάκι προσφορὰ στὴ χάρι του καὶ νὰ πάρουν τὸ ἁγίασμά του, εὐλογία γιὰ τὴν οἰκογένειά τους.
Πλῆθος εἶναι οἱ μαρτυρίες θαυματουργικῶν ἐπεμβάσεων καὶ θεραπειῶν καὶ πολὺ ζωντανὲς οἱ μνῆμες τῶν παλαιοτέρων ποὺ ἔχουν δημιουργήσει τὴν παράδοσι τῆς «Λατόριστας», ὅπως εἶναι καὶ τὸ παλαιὸ ὄνομα τοῦ οἰκισμοῦ, στὶς συνειδήσεις τους
Τὸ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ (Ε.Π.Π.Ι) «ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»» μὲ ἐπίκεντρο τὸ ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου ἀποσκοπεῖ στὴν ἀνάπτυξι τοῦ κτιριακοῦ συγκροτήματός του καὶ τοῦ περιβάλλοντος χώρου του καὶ τὴν ἀνάδειξί του σὲ κέντρο πολιτισμοῦ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τοῦ Ἄνω Βοΐου, ὑπόδειγμα περιβαλλοντικῆς ἀνάπτυξης καὶ πραγματικὸ «πάρκο Ἑλληνικοῦ Ὀρθοδόξου Πολιτισμοῦ» τὸ κυριότερο δὲ, μοχλὸ ἀναπτύξεως γιὰ τὸν πολύπαθο αὐτὸ τόπο.
Ἱερεύς Σπυρίδων. Ε. Ἀθανασιάδης, ἐφημέριος τοῦ Ἁγιάσματος.
• * Ἡ τοπική σύνοδος Σαρδικῆς συνεκλήθη στὴ Σαρδικὴ, τὴ σημερινὴ Σόφια τῆς Βουλγαρίας, τὸ ἔτος 343 καὶ ἐξέδωσε 21 κανόνες.
Αναδημοσίευση από το Φόρουμ του Αγιάσματος του Αγίου Αθανασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου